30,000 تومان
1- تسریع کاهش وزن
براساس نتایج تحقیقی که در ژورنال Nutrition منتشر شد، مصرف کمپلکس ژل آلوورا میزان وزن و چربی را در افراد چاق مبتلا به پیش دیابت کاهش داد. همچنین در ژورنال Obesity Research and clinical Practice نتایج آزمایشی منتشر شد که نشان داد فیتواسترول‌های آلوورا تجمع چربی احشایی را در رت‌های چاق دیابتی کاهش داد و می‌تواند برای بهبود چربی خون بالا (هیپرلیپیدمی) و قند خون بالا (هیپرگلیسمی) مفید باشند.
2- ترمیم و جلوگیری از پیری پوست
آلوورا با افزایش بیان ژن پروکلاژن نوع 1(پروتئین کلاژن که باعث حفظ ساختار بافت‌ها می‌گردد، از پروکلاژن ساخته می شود) چروک‌های پوست و حالت کشسانی آن را در انسان بهبود می‌بخشد.
همچنین، گزارش شده است که ژل آلوورا اثر حفاظتی در برابر آسیب امواج به پوست دارد. نقش دقیق آلوورا شناخته نشده، اما پس از مصرف ژل آلوورا آنتی اکسیدان پروتئینی به نام متالوتیونین در پوست تولید می‌شود که باعث حبس رادیکال‌های هیدروکسیل و جلوگیری از تخریب آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در پوست می شود.
اثر این گیاه بر درمان زخم به ترکیب مانوز-6- فسفات نسبت داده می شود. همچنین آلوورا با افزایش سطوح هیالورونیک اسید و درماتان سولفات، که سنتز کلاژن و فعالیت فیبروبلاست را تحریک می‌کنند، باعث بهبود زخم می‌شود.
3- تنظیم کلسترول خون
نتایج مطالعه‌ای که در سال 2010 به منظور بررسی اثر عصاره ژل آلوورا بر پروفایل چربی در رت‌های ویستار انجام شد و در ژورنال Nigerian Journal of Physiological Sciences به چاپ رسید، نشان داد رت‌هایی که ژل آلوورا را دریافت کرده بودند، کاهش معنی‌داری در مقدار کلسترول کل، تری‌گلیسریدها و نسبت کلسترول- کلسترول بد (LDL) پلاسما نشان دادند. همچنین نسبت کلسترول- کلسترول خوب (HDL) در این موش‌ها افزایش یافت. در پژوهش دیگری که نتایج آن در ژورنال Clinical and Experimental Pharmacology and Physiology انتشار یافت، مشاهده شد که در رت‌های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین، مصرف خوراکی عصاره ژل آلوورا با دوز روزانه 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 21 روز، به طور قابل توجهی میزان قند خون در حالت ناشتا و کلسترول، تری گلیسریدها، اسیدهای چرب آزاد و فسفولیپیدهای پلاسما و بافت‌ها (کبد و کلیه) کاهش یافتند.
4- افزایش نشاط و انرژی
آلوورا باعث بهبود گردش خون و اکسیژن رسانی بهتر به سلول‌ها، ایجاد شادابی و برطرف شدن خستگی‌ها می‌شود، سطح انرژی را بالا می‌برد و حس خوبی به فرد میدهد. آب آلوورا یک آنتی اکسیدان قوی است که آسیب سلولی در زمان استرس را کاهش میدهد و تغییرات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی بدن را در این حالت به حداقل می‌رساند.
5- تنظیم قند خون
آلوورا از زمان های قدیم در بسیاری از نقاط دنیا از جمله آمریکای لاتین برای درمان دیابت شیرین (DM) استفاده می شد. گزارش شده است که استفاده ی بلند مدت از ژل آلوورا سبب تعدیل مقدار قند خون در افراد ۳۵ تا ۶۵ ساله می‌شود. هر چند مطالعات نتایج امیدبخشی درباره‌ی استفاده از آلوورا برای کاهش قند خون حاصل کردهاند، نیاز است که این اثر با انجام آزمایش‌های دوسوکور و تصادفیِ بیشتر، تأیید شود. فیتواسترول‌ها و سایر عناصر کم مقدار موجود در آلوورا در کاهش قند خون بر اثر مصرف ژل این گیاه نقش دارند. در مدل‌های جانوری هم دیده شد که آلوورا سبب کاهش مقاومت به انسولین می‌شود.
6- بهبود عملکرد دستگاه گوارش
آلوورا برای درمان اختلالات معده و روده بسیار استفاده می شده است ولی درباره ی اثر آن مدارک متناقضی وجود دارد. در تحقیقی که اخیرا برای بررسی اثر آلوورا در درمان کولیت زخمی انجام شد نتایجی امیدبخش، هرچند غیرقطعی، به دست آمد. محققان پیشنهاد دادند آزمایش های کنترل شده ی بیشتر و وسیع تری در این زمینه انجام شود.
در آزمایشی که روی رت‌ها انجام شد، آلوورا اثری مشابه داروی امپرازول در بهبود زخم معده داشت. عصاره‌ی آلوورا از ترشح اسید در معده جلوگیری می‌کند که می‌تواند به سبب حضور لکتین‌ها در این گیاه باشد. استعمال آلوورا با افزایش مقاومت موکوس باعث کاهش میزان زخم می‌شود.
7- افزایش قدرت باروری
اثر عصاره ی هیدروالکلی گیاه آلوورا بر میزان هورمون های جنسی موش های صحرایی بررسی شد و نتایج نشان داد که این عصاره سبب افزایش غلظت سرمی هورمون استروژن شد. بنابر نتایج این مطالعه، عصاره‌ی آلوورا با دارا بودن ترکیبات فیتواستروژنی از جمله بتاسیتوسترول، خاصیت استروژن‌زایی دارد و می‌تواند بر میزان هورمون استروژن بیفزاید.
در پژوهش دیگری تزریق عصاره‌ی آلوورا به موش‌های سوری سبب افزایش اسپرماتوسیت‌های اولیه، میانگین وزن بیضه و هورمون تستوسترون در این حیوانات شد. محققان این اثر آلوورا را وجود عوامل آنتی آپوپتوز در عصاره‌ی این گیاه می‌دانند که سبب افزایش تعداد اسپرم می‌شود. همچنین با توجه به اینکه فلاونوئیدها و ویتامین‌های A، C و E آلوورا، قادر به کاهش تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن هستند، از روند تولید اسپرم و سلامت آنها در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کنند.
8- ضد سرطان
محققان با بررسی اثر آلوورا بر سرطان سینه در موش‌های آزمایشگاهی مشاهده کردند که این گیاه میزان COX-2 و NMP-9 (پروتئین‌های وابسته به سیستم سیکلواکسیژناز) را کاهش داد. افزایش این دو ترکیب از علایم تشخیصی اولیه در سرطان سینه هستند. براساس نظر محققان احتمالا آلوورا می‌تواند مسیر سیکلواکسیژناز-2 (مسیر تولید عوامل التهابی در بدن) را مهار کند.
مطالعات نشان می دهد که اسانس وانیل، ترشح هورمونهای تستوسترون و استروژن را تحریک کرده و در نتیجه مشکلات ناشی از ناتوانی و از دست دادن میل جنسی را کاهش میدهد. براساس نتیجه ی تحقیقاتی که نشریه ی فارماکولوژی در سال 2013 منتشر کرد، مصرف روزانه mg/kg 200 عصاره ی وانیل، میل جنسی در موش‌های نر را تقویت کرده و به افزایش میل جنسی در آنها کمک می‌کند.
3- ضد افسردگی تحقیقات نشان میدهد که وانیلین هیدروکسی بنزالدهید وانیل خاصیت ضد افسردگی دارد و سبب بهبود افسردگی و خلق و خو می‌شود. نتایج یک مطالعه ی آزمایشگاهی بر روی موش‌ها نشان میدهد که مصرف عصاره ی وانیل با دوز mg/kg 100 خاصیت ضد افسردگی دارد و به کاهش و درمان بیماری افسردگی کمک می‌کند. این نتایج نشان میدهد که مصرف این مقدار وانیل با مصرف داروی ضد افسردگیِ فلوکستین برابر است. براساس تحقیق دیگری که در سال 2005 در نشریه ی حواس شیمیایی منتشر شد، اسانس وانیل از استرس می‌کاهد. براساس این گزارش، استنشاق رایحه ی وانیل ذهن را آرام کرده و با کاهش اضطراب، به آرامش فرد کمک می‌کند. 4- بهبود عملکرد مغز تحقیقات نشان میدهد، ترکیب وانیلین گیاه وانیل، سبب کاهش التهاب و بهبود عملکرد مغز می‌شود. التهاب باعث انتشار سیتوکین های التهابی شده و در نتیجه، عملکرد مغز و قدرت شناخت را می‌کاهد. به همین دلیل، افراد در موقعیتهای اضطرابی و با داشتن استرس قادر به انجام کارها به طور کامل و صحیح نیستند. التهاب ناشی از استرس باعث ترشح سیتوکینهایی مانند TNF-alpha می‌شود که از عملکرد مغز میکاهند.
محققان در پژوهشی که نتایج آن در ژورنال Research in Pharmaceutical Science منتشر شد، اثر عصاره ی هیدروالکلی و آب میوه ی به، در درمان بیماری کولیت زخمی (بیماری التهابی روده) در موش های آزمایشگاهی مبتلا به کولیت زخمی را بررسی کردند. نتایج این آزمایش نشان داد که عصاره و آب میوه ی به، در کاهش ضایعات کولیت زخمی موثر است. تحقیقات دیگری نشان می دهد که کاتچین و اپی کاتچین میوه ی به، از ایجاد بیماری های التهابی روده و زخم معده جلوگیری کرده و به بهبود عملکرد دستگاه گوارش یاری می رسانند. این ترکیبات، با ایجاد لایه ی محافظ در معده و با کاهش مهاجرت لکوسیت ها به مخاط دیواره ی پوششی معده، از ایجاد زخم معده جلوگیری می کنند.
2- بهبود عملکرد کبد
تحقیقات نشان می دهد که عصاره ی میوه ی به، فعالیت آنزیم های کبدی ALT(آلانین ترانس آمیناز)، AST (آسپارتات ترانس آمیناز) و LPS را مهار می کند، فعالیت سوپراکسیداز دسموتاز(SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز (GSH-PX)، لیپوپروتئین لیپاز (LPL) و هپاتیک لیپاز را افزایش می دهد و سبب کاهش چربی کبد در کبد چرب می شود. نتایج نشان می دهد که فلاونوئیدهای این گیاه محافظ کبد است و این خاصیت به دلیل افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و متابولیسم لیپوپروتئین در کبد و مهار لیپوژنز (تولید چربی) است. مطالعات دیگری نشان می دهد که پوست میوه ی به، مقدار چشمگیری مواد ضد ویروسی دارد که از رشد میکروارگانیسم ها و عوامل ایجاد کننده ی هپاتیت های نوع A، Bو C جلوگیری می کند. مصرف روزانه ی میوه ی به در رژیم غذایی، به سبب بهبود عملکرد کبد توصیه می شود.
3- بهبود عملکرد مجاری تنفسی و ریه مطالعات نشان می دهد که پکتین میوه ی به، خلط سینه را نرم کرده و التهاب دستگاه تنفسی، لوزه ها و گلو را کاهش می دهد و به درمان اختلالات تنفسی مثل برونشیت و آسم کمک می کند. نتایج منتشر شده در ژورنال Scholars Academic Journal of Pharmacy نشان می دهد که عصاره ی دانه ی به، انقباضات ناشی از کارباکول و پتاسیم، در بافت نای خرگوش را کاهش می دهد. از این نظر، عصاره ی دانه ی به، مشابه داروی وراپامیل (داروی كنترل پرفشاري خون و بي نظمي ضربان قلب) عمل می کند. 4- تنظیم قند خون نتایج یک مطالعه ی منتشر شده در مجله ی تحقیقات دارویی نشان می دهد که ترکیبات پلی فنولیک میوه ی به، فعالیت هایپوگلایسمیک دارد و به طور چشمگیری باعث کاهش قند خون می شود. این ترکیبات، از رشد و توسعه ی عوارض دیابت جلوگیری می کنند. نتایج ارائه شده ی این مقاله نشان می دهد، درمان موش های دیابتی با عصاره ی میوه ی به، باعث کاهش اوره ی پلاسما و کراتینین شده و عملکرد کلیه در موش های صحرایی دیابتی را بهبود می دهد. عصاره ی این میوه، با کاهش سطح سرمی AST ,ALT و ALP در بیماران دیابتی باعث حفاظت از بافت کبدی هم می شود. 5- تنظیم فشار خون تحقیقات نشان می دهد که فلاونوئیدهای میوه ی به، به کاهش فشار خون کمک می کند. برپایه ی این آزمایش که روی موش هایی با فشار خون بالا انجام شد، تأثیر مصرف عصاره ی (Cydonia oblonga) یا همان میوه ی به در کاهش فشار خون، پس از 4 هفته چشمگیر است. مصرف عصاره ی این میوه پس از 8 هفته مشابه با داروی کاپتوپریل بود. عصاره ی استخراج شده از این گیاه سطح آنژیوتانسین، آپلین و اندوتلین را کم کرده و به کاهش فشار خون کمک می کند. فعالیت ضد فشار خونی این عصاره، به دلیل تأثیر روی سیستم رنین-آنژیوتانسین است. 6- تنظیم کلسترول خوننتایج یک مطالعه ی تحقیقاتیِ منتشر شده در مجله ی Ethnopharmacol در سال 2015 نشان می دهد که تیمارِ موش های آزمایشگاهی با کلسترول بالا، با فلاونوئیدهای میوه ی به، پس از چهار هفته با تنظیم متابولیسم لیپیدها و حذف رادیکال های آزاد منجر به کاهش کلسترول کل، تری گلیسیرید و کلسترول LDL می شود که این اثر به دلیل وجود فلاونوئیدها در این گیاه است.
7- افزایش میل جنسی مطالعات نشان می دهد که عصاره ی میوه ی به، عملکرد جفت گیری در موش های آزمایشگاهی را در مقایسه با موش های شاهد به میزان چشمگیری افزایش می دهد. پتانسیل افزایش میل جنسی در میوه ی به، به سبب وجود فلاونوئیدها، گلیکوزید و تانن، در این گیاه است. 8- ضد سرطان پژوهشی نشان می دهد که ترکیبات فنلی میوه ی به از بدن انسان در برابر سرطان کلیه محافظت می کند. برپایه ی این مطالعه، این ترکیبات فعالیت های ضد تکثیری در برابر سلول های سرطانی از خود نشان می دهند. عصاره ی میوه و دانه ی به، در غلظت 500 میکروگرم بر میلی لیتر از رشد و تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری می کند. این مطالعه نشان می دهد که گونه ی Cydonia oblonga می تواند همچون یک عامل ضدسرطان یا حتی مثل داروی شیمی درمانی استفاده شود.
1- تسریع کاهش وزن
دانشمندان اثر پودر غنی از تمشک آبی همراه با رژیم غذایی کم چرب یا پرچرب را در رت‌ها مطالعه کردند. سپس مقایسه‌هایی بین رت‌هایی که رژیم غذایی این آزمایش را مصرف کردند و رت‌هایی که تمشک آبی دریافت نکردند، انجام دادند. پس از 90 روز تغذیهی موش‌ها با رژیم حاوی تمشک آبی، کاهش چشمگیری در چربیها به خصوص چربیهای شکمی، تریگلیسیرید و کلسترول مشاهده شد. برمبنای تحقیقاتی که مجله Journal of medicinal food در سال 2012 منتشر کرد، پلی‌فنول‌های این میوه، با آدیپوجنسیس که باعث توسعه سلول‌های چربی می‌شوند، مبارزه کرده و باعث ایجاد لیپولیز (شکسته شدن لیپیدها یا چربی) می‌شود. کاهش سلول‌های چربی در موش‌های تغذیه شده با دوز بالای تمشک آبی، 73 درصد و در موش‌های تغذیه شده با دوز پایین،27 درصد بوده است. مطالعات دیگری نشان میدهد که کاتچین تمشک آبی، میزان چربی شکمی و وزن کل را کاهش میدهد. کاتچین‌ها ژن چربی سوز ناحیه‌ی شکم را فعال کرده و به این ترتیب به کاهش وزن و از دست دادن چربی کمک می‌کنند. تمشک آبی، کم کالری و حاوی مقادیر زیادی فیبر و آب است. یک فنجان تمشک آبی حاوی 6/3 گرم فیبر و 125 گرم آب است. فیبر این میوه با کاهش سرعت هضم مواد غذایی به رفع گرسنگی کمک کرده و به همین سبب موجب کاهش وزن هم می‌شود.
2- بهبود عملکرد مغز
مطالعات نشان می دهد که مصرف تمشک آبی و یا مکمل های آن به مدت 12 هفته به بهبود عملکرد مغز و تقویت حافظه به خصوص در افراد سالمند کمک می‌کند. این مطالعه اولین آزمایش انسانی است که مزیت مکمل تمشک آبی بر عملکرد عصبی – شناختی در افراد سالمندِ در معرض خطر ابتلا به زوال عقل را بررسی می‌کند. آنتوسیانین‌های موجود در این میوه، سیگنال‌های عصبی در مراکز مغز مربوط به عملکرد حافظه را افزایش می‌دهند. نتایج مصرف روزانه‌ی آب این میوه در افراد سالمند، پس از 12 هفته بهبود نسبی خوبی را درفرآیند یادگیری و به خاطر آوردن کلمات نشان داد. افزون بر آن، سطح گلوکز و علائم افسردگی نیز کاهش یافت. نتایج این تحقیقات در نشریه‌ی Journal of Agricultural and Food Chemistry در سال 2011، منتشر شده است.
3- تنظیم کلسترول خون
در پژوهشی که به تأثیر نوشیدن چای تمشک آبی بر کودکان و نوجوانان مبتلا به هایپرکلسترولمی فامیلی (HeFH) میپرداخت، هر روز به مدت 6 ماه به 10 فرد مبتلا به HeFH، چای تمشک آبی (حاوی دوز 32 میلی گرم در کیلوگرم، آنتوسیانین) خورانده شد. نتایج این گروه (گروه A) با افراد گروه شاهد یا B (10 فرد مبتلا به HeFH که چای تمشک آبی مصرف نکردند) مقایسه شد. پس از 1 ماه مصرفِ چای تمشک آبی، تغییر چشمگیری در میزان سطح لیپید و وضعیت آنتی‌اکسیدانی مشاهده نشد، اما پس از 3 و 6 ماه مصرف، کاهش چشمگیری در میزان کلسترول بد (LDL) و کلسترول کل گروه A دیده شد.
همچنین پس از 6 ماه، کلسترول خوب (HDL) گروه A به میزان 48/78 درصد افزایش یافت و در میزان آنتی اکسیدان ها افزایش و در محصولات پراکسیداسیون لیپیدی کاهش چشمگیری دیده شد.
تحقیقات نشان میدهد، مصرف روزانه‌ی 50 گرم تمشک آبی پس از 8 هفته، اکسیداسیون کلسترول LDL را به میزان 27 درصد در شرکت کنندگان چاق کاهش میدهد. تحقیق دیگری نشان می دهد که مصرف 75 گرم تمشک آبی همراه با یک وعده‌ی غذایی اصلی از اکسیداسیون کلسترول LDL به طور چشمگیری می‌کاهد.
4- تنظیم قند خون
هر فنجان تمشک آبی، حاوی 3.6 گرم فیبر است. براساس پژوهش‌ها، آنتوسیانین‌های تمشک آبی آثار مطلوبی بر بهبود حساسیت به انسولین و متابولیسم گلوکز دارند. این مطالعه که روی 32 فرد چاق مبتلا به مقاومت به انسولین انجام شده، نشان میدهد که مصرف تمشک آبی، سبب بهبود حساسیت به انسولین می‌شود و خطر ابتلا به سندروم متابولیک و دیابت نوع 2 را کاهش میدهد.
5- تنظیم فشار خون
در یک مطالعه روی افراد چاق، مشخص شد که مصرف روزانه 50 گرم تمشک آبی پس از 8 هفته، فشار خون را به میزان 6-4 درصد کاهش میدهد. دیگر پژوهش‌ها، همین تأثیر را به ویژه در زنان یائسه تأیید می‌کنند. (11) نتایج حاصل از یک مطالعه‌ی جدید نشان میدهد تمشک آبی به کاهش سختی شریان‌ها و فشار خون بالا کمک می‌کند. یافته‌های مرکز تحقیقات تغذیه نشان میدهد که مصرف منظم تمشک آبی، افزایش فشار خون و خطر ابتلا به این بیماری را کاهش میدهد. این نتایج در مقاله‌ای به نام «مصرف تمشک آبی، افزایش فشار خون و سختی شریان‌ها را در زنان یائسه‌ی مبتلا به مرحله‌ی اول فشار خون و مرحله‌ی پیش از آن کاهش میدهد» در نشریه‌ی Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics منتشر شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که در 48 زن یائسه‌ی مبتلا به فشارخون بالا (مرحله‌ی اول فشارخون) و مرحله‌ی پیش از آن مصرف 22 گرم پودر تمشک آبی خشک شده (معادل یک فنجان میوه تمشک آبی تازه) برای یک دوره‌ی 8 هفته‌ای فشار سیستولیک و دیاستولیک خون را کاهش میدهد.
6- تقویت بینایی
در یک پژوهش، اثر حفاظتی آنتوسیانین‌های تمشک آبی بر سلول‌های اپیتلیوم رنگدانه‌ی شبکیه (RPE) در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. پس از تخلیص و جداسازی، عصاره های آنتوسیانین تمشک آبی در این مطالعه استفاده شدند. این سلول‌ها با عصاره‌ی آنتوسیانین تمشک آبی تیمار شدند. نتایج این آزمایش (منتشر شده در نشریه ی British Journal of Nutrition، سال 2012) نشان داد که عصاره های آنتوسیانین تمشک آبی از سلول های اپیتلیوم رنگدانه‌ی شبکیه در برابر آسیب‌های ناشی از نور از طریق توقف فرآیند پیری و آپوپتوز و همچنین تنظیم بیان فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و رساندن آن به سطح نرمال، محافظت می‌کند.
پس از مصرف تمشک آبی، آنتوسیانین های غالب موجود در چشم مالویدین گلیکوزیدها گزارش شده اند؛ مالویدین گلیکوزیدها به عنوان اصلی ترین ترکیبات آنتی اکسیدانی در بین آنتوسیانین های تمشک آبی تأیید شده اند و بیش از 38 درصد از کل محتوای آنتوسیانین تمشک آبی را شامل می شوند. بنابراین مالویدین گلیکوزیدها می توانند مهم ترین آنتوسیانین های زیست فعال باشند که سلول های RPE را در برابر پیری و آسیب ناشی از نور محافظت می کنند.
1- بهبود عملکرد قلب و عروق
پژوهشی در دانشکده ی بهداشت دانشگاه هاروارد انجام شد که نتیجه ی آن را مجله ی کالج آمریکایی تغذیه منتشر کرد. برمبنای این پژوهش مصرف توت فرنگی خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهد. این پژوهش روی 27 هزار زن در یک دوره ی ده ساله انجام شده است و نشان می دهد که خطر ابتلا به بیماری های قلبی ـ عروقی در زنانی که در هفته دو وعده یا بیشتر توت فرنگی مصرف می کنند، 14 درصد کمتر از کسانی است که این میوه را مصرف نمی کنند. براساس نتایج این پژوهش، سطح کلسترول کل و لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) هم با مصرف توت فرنگی کاهش یافت.
پژوهشی دیگر، روی افراد داوطلب نشان داد که مصرف روزانه 500 گرم توت فرنگی به مدت 1 ماه سطح کلسترول کل، لیپوپروتئین با چگالی کم و سطح تری گلیسیرید و همچنین سطح سرم مالون دی آلدهید را در مقایسه با حالت پیش از مصرف به طرز چشمگیری کاهش می دهد. برپایه ی این بررسی آنتوسیانین های توت فرنگی، ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما و حذف رادیکال های آزاد را افزایش داد و سطوح ویتامینی هم، پس از مصرف توت فرنگی به میزانی چشمگیر، افزایش یافت. در این بررسی نشان داده شد که مصرف توت فرنگی از همولیز (تخریب و شکسته شدن گلبول های قرمز) خود به خودی و اکسیداتیو به میزان چشمگیری می کاهد.
مطالعه ای در دانشگاه هاروارد نشان می دهد که مصرف منظم توت فرنگی، خطر ابتلا به حمله ی قلبی در زنان جوان و میانسال که در هفته حداقل 3 وعده توت فرنگی مصرف کرده اند را به میزان 32 درصد کاهش می دهد. کوئرستین، فلاونوئید توت فرنگی است که خاصیت ضدالتهاب طبیعی دارد و خطر ابتلا به آترواسکلروز(تصلب شرایین) و همچنین آسیب های ناشی از لیپوپروتئین با چگالی کم و کلسترول را کاهش می دهد.
2- تنظیم قند خون
یک پژوهش در سال 2011 نشان می دهد که مصرف حدود 37 عدد توت فرنگی در روز به طور چشمگیری عوارض بیماری دیابت مثل بیماری های کلیوی و نوروپاتی را کاهش می دهد. شاخص قند خون در میوه ی توت فرنگی بسیار پایین است، از این روی نسبت به سایر میوه ها برای بیماران مبتلا به دیابت مناسب تر است. برپایه ی پژوهشی دیگر، فیستین توت فرنگی خطر ابتلا به بیماری های کلیوی در موش های مبتلا به دیابت را کاهش می دهد. پژوهشی در کشور فنلاند هم بیانگر آن است که مصرف توت فرنگی همراه با نان سفید پاسخ گلیسمی (تغییر میزان قند خون پس از مصرف مواد غذایی حاوی کربوهیدرات) را در این افراد به میزان 36 درصد در مقایسه با زنانی که فقط نان خورده بودند، افزایش داد. نتایج نشان می دهد که پلی فنول های توت فرنگی سرعت شکستن و جذب کربوهیدرات ها و نیاز به انسولین برای تنظیم قند خون طبیعی را کاهش می دهد.
3- تسریع کاهش وزن
براساس مقاله ی منتشر شده در کتاب رژیم غذایی مقاوم به چربی، مصرف توت فرنگی ترشح هورمون ادیپونکتین و لپتین را افزایش می دهد. هر دوی این هورمون ها، هورمون های متابولیک و چربی سوز هستند. نتیجه ی ترشح این هورمون ها افزایش سوخت و ساز و از دست دادن وزن است.
پژوهش های دیگر نشان می دهد که توت فرنگی هضم غذاهای نشاسته دار را کاهش می دهد و این بدین معنی است که قندخون پس از مصرف غذا کنترل می شود و در نتیجه اشتیاق به مصرف مواد قندی کاهش می یابد. پلی فنول های توت فرنگی ترشح آنزیم هضم کننده ی نشاسته را کاهش می دهند. این گیاه، عملکرد هورمون های موثر بر کاهش وزن را هم، بهبود می دهد.
4- بهبود عملکرد مغز
دیوور و همکاران، سال 2012 پژوهشی روی 16 هزار زن در یک دوره ی 6 ساله، انجام دادند. نتیجه ی این پژوهش، تأثیر مصرف توت فرنگی بر حافظه ی این افراد را نشان می دهد. برپایه ی نتایج پژوهش، نرخ کاهش حافظه در افرادی که توت فرنگی بیشتری مصرف کرده بودند(به طور متوسط 200 گرم در هفته)، به طور چشمگیری، کندتر از افرادی بود که این میوه را کمتر مصرف کرده یا از مصرف آن چشم پوشی کرده بودند. بر همین مبنا، مصرف توت فرنگی، حافظه را نسبت به سن به میزان 2 سال و نیم جوانتر می کند. پژوهشگران، بر این باورند که بهبود حافظه در این افراد، به دلیل وجود فلاونوئیدهای توت فرنگی است.
پژوهش دیگری نشان داد که مصرف این میوه، از خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هم می کاهد. مطالعه ای در سال 2014 روی موش های آزمایشگاهی نشان داد که فلاونوئید فیستین توت فرنگی، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در موش های دارا و فاقد ژن آلزایمر را، کاهش می دهد.
5- حفظ سلامت دهان و دندان در سال 2009 پژوهشی منتشر شد که نشان می دهد پلی فنول های توت فرنگی از شکستن نشاسته در دهان، چسبیدن مواد قندی به دندان ها، ایجاد پلاک و پوسیدگی دندان و بروز بیماری های لثه بر اثر فعالیت باکتری ها جلوگیری می کند. بر مبنای پژوهشی دیگر، اسید مالیک توت فرنگی به سفید شدن دندان ها کمک می کند. 6- ضد سرطان پژوهشی منتشر شده در مجله ی بین المللی سرطان نشان می دهد که عصاره ی توت فرنگی رشد تومورهای ریه در موش های در معرض دود سیگار را مهار می کند. سال 2012 یک کارآمایی بالینی در چین نشان داد که توت فرنگی منجمد، از سرطان مری پیشگیری می کند. برمبنای همین پژوهش توت فرنگی، از بدن در برابر سرطان های دیگری مانند دهان، سینه و دهانه ی رحم هم محافظت می کند. مطالعات دانشگاه ایلی نوی آمریکا، نشان می دهد که اسید الاژیک توت فرنگی رشد سلول های سرطانی را مهار می کند. لوتئین این گیاه هم، با رادیکال های آزاد مبارزه کرده و آثار منفی آن ها را به حداقل می رساند.
در آزمایشی مصرف عصاره آبی گزنه به مقدار 250 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، اثر مثبتی بر کاهش گلوکز خون در رت های دیابتی شده با آلوکسان داشت. در پژوهش دیگری، مقدار گلوکز سرم و مقاومت به انسولین در رت های نر پس از مصرف عصاره هیدروالکلی برگ گزنه، کاهش یافت. همچنین مصرف عصاره برگ گزنه در رت های دیابتی، سبب افزایش ترشح انسولین از پانکراس و در نتیجه، کاهش قند خون شد. محققان، در پژوهش دیگری که نتایج آن در سال 2017 در ژورنال Pharm Anal Acta منتشر شد، گزارش کردند که مصرف خوراکی عصاره آبی گزنه، در مدت زمان شش ساعت، سبب کاهش گلوکز پلاسما در موش های سوری دیابتی شد.
در برخی منابع، گزار شده است که دلیل کاهش قند خون به دنبال مصرف گزنه، اثر این گیاه بر فعالیت سلول های بتای پانکراس، افزایش حساسیت به انسولین یا فعالیت شبه انسولینی این گیاه است. محققان افزایش ترشح انسولین از سلول های بتای جزایر لانگرهانس و یا آزادسازی انسولین از ذخایر آن را مسئول کنترل دیابت می دانند. برخی هم مکانیسم این عمل را کاهش آلبومین گلیکوزیله و فروکتورآمین می دانند. عده دیگری اثر گزنه بر مهار آلفاگلوکوزیداز را عامل کاهش قند خون ذکر کرده اند. مکانیزم های پیشنهادی دیگر، عبارتند از افزایش مصرف محیطی گلوکز، افزایش سنتز گلیکوژن کبدی، بازدارندگی از جذب روده ای گلوکز، کاهش شاخص گلایسمی کربوهیدرات ها و کاهش اثر گلوتاتیون. مطالعات فیتوشیمیایی گزنه، بیانگر حضور تانن ها، ساپونین ها، فلاونوئیدها، آلکالوئیدها و فنل ها در این گیاه هستند. فلاونوئیدهای کوئرستین و فرولیک سید بر سلول های بنای پانکراس اثر دارند و سبب بهبود تکثیر این سلول ها و در نتیجه افزایش ترشح انسولین در رت های دیابتی می شوند.
9- تنظیم کلسترول خون نتایج آزمایشی که روی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد، اثر مثبت عصاره ی گزنه بر وضعیت لیپیدی و فشار خون را نشان داد. در این آزمایش، عصاره ی گزنه سبب کاهش سطح تری گلیسرید و فشار خون سیستولی و افزایش کلسترول مفید(HDL) شد. محققان معتقدند این اثرات گزنه می تواند، به دلیل وجود فلاونوئیدها در این گیاه باشد. طبق گفته های محققان، ممکن است یکی از سازوکارهای احتمالی در نتیجه ی مصرف گزنه، افزایش فعالیت لیپوپروتئین لیپاز باشد که منجر به کاهش تری گلیسرید می شود. ازطرفي، ساپونين و تانن موجود در گزنه مي تواند جذب روده اي چربي را کاهش داده و با مهار کلسترول استراز سبب افزايش نسبتHDL به LDL شود. 10- تنظیم فشار خون پژوهش هاي آزمايشگاهی نشان مي دهند گزنه داراي خاصيت کاهندگي فشارخون است. گزنه موجب گشادی عروق و در نتيجه، کاهش فشارخون مي شود که اين اثر را به واسطه ي نيتريک اکسيد اعمال می کند. در پژوهشی روی موش های صحرايی، مشخص شد گزنه موجب کاهش فشار خون می شود. در بيماران مبتلا به ديابت نوع ۲، فشارخون اوليه با مقاومت به انسولين در ارتباط است و افزايش ترشح انسولين و حساسيت به انسولين با تأثير بر استيل کولين منجر به انبساط عروق و کاهش فشارخون مي شود. به نظر مي رسد فلاونوئیدهای موجود در گزنه مسئول این تأثیرها باشند. 11- افزایش قدرت باروری در ژورنالIranian Journal of Reproductive Medicine نتایج آزمایشی منتشر شد که اثر گزنه بر جلوگیری از صدمات وارده به اسپرم بر اثر مصرف نیکوتین در موش های سوری را بررسی کرد. براساس این نتایج، عصاره ی هیدروالکلی گزنه باعث افزایش کیفیت اسپرم و بازدارندگی از صدمات ناشی از نیکوتین بر ویژگی های اسپرم (تعداد و تحرک آنها) شد. افزایش تحرک سلول های اسپرم بر اثر مصرف گزنه می تواند به دلیل بازدارندگی از فعالیت کانابینوئیدها (ترکیباتی که برخی پذیرنده های سیستم عصبی را فعال می کنند) باشد. این مواد با فعال کردن پذیرنده های CB1 در اسپرم ها، تحرک سلول های اسپرم را کاهش می دهند. 12- ضد التهاب عصاره ی گزنه قادر است در کاهش التهاب حاد و مزمن مؤثر باشد. در پژوهشی، عصاره ی این گیاه در کاهش التهاب گوش موش های صحرایی مؤثر بود. گزنه قادر بود التهاب ناشی از تزریق فرمالین در کف پای حیوانات را هم، کاهش دهد. احتمالاً فلاونوئیدهای عصاره ی گزنه از طریق مهار آزادسازی واسطه های التهابی محیطی توانسته اند میزان التهاب را کم کنند. مهار آزادسازی سیتوکین ها که از مهم ترین واسطه های التهابی هستند، توسط عصاره ی گزنه گزارش شده است . 13- ضد آلرژیبر اساس پژوهشی در ژورنال Phytotherapy Research، عصاره گزنه می تواند التهابی را که منجر به بروز علائم آلرژی می شود مهار کند. این گیاه اثر بازدارندگی بر پذیرندۀ هیستامین1 دارد. عصاره گزنه از طریق مهار آنزیم های مسیر التهابی از جمله COX-1 و COX-2 از تشکیل پروستاگلاندین ها جلوگیری می کند.
14- بهبود عملکرد مجاری ادراریآزمایش های انجام شده، اثر مثبت ریشه ی گزنه در کاهش بروز مشکلات مجاری ادراری مرتبط با BPH(بزرگی خوش خیم پروستات) و کاهش اندازه ی پروستات را نشان داده اند.بر اساس گزارش پژوهشی در ژورنال Research Journal of Pharmaceutical, Biological and Chemical Sciences، عصاره برگ زیتون اثر محافظتی در دیابت دارد. به نظر محققان این پژوهش، مکانیزم اثر برگ زیتون در کاهش قند خون می تواند تا حدی افزایش جذب ماهیچه ای گلوکز، بازدارندگی از گلیکونئوژنز کبدی و فعالیت آنتی اکسیدانی باشد. در مطالعه ای در ژورنالMonographAlternative Medicine Review ، مصرف 32 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن برگ زیتون، سبب کاهش قند خون و افزایش جذب محیطی گلوکز در رت های دیابتی شد. در آزمایش دیگری، خوراندن اولئوروپین به رت های دیابتی به میزان 5 و 10 میلی گرم بر گرم وزن بدن، سبب افزایش GHS سرم شد. این ترکیب قادر است با کاهش تولید رادیکال های آزاد حاصل از آلوکسان و حفاظت از سلول های بتا، از بروز دیابت پس از تزریق آلوکسان به موش ها جلوگیری کند.
یافته های تحقیقی که نتایج آن در ژورنال Plos One منتشر شد نشان داد که پلی فنل های موجود در برگ زیتون باعث افزایش حساسیت به انسولین و ظرفیت ترشحی سلول های بتای پانکراس در مردان میانسالی شدند که اضافه وزن داشتند. در آزمایش دیگری عصاره ی الکلی برگ زیتون باعث افزایش انسولین سرم موش های صحرایی دیابتی شد و این افزایش بیشتر از اثر داروی گلی بنکلامید بود. فعالیت هیپوگلیسمی (کاهش قند خون) برگ زیتون می تواند به دلیل وجود ترکیب اولروپئوزيد یا اولئوروپئین در برگ این گیاه باشد. این ترکیب احتمالاً از طریق تقویت آزادسازی انسولین و افزایش جذب محیطی گلوکز عمل می کند. برگ زیتون از هیپرتانسیون (فشار خون بالا) حاد و اترواسکلروز (تصلب شرایین) جلوگیری کرده و مقاومت به انسولین را در حیوانات بهبود می بخشد.اولئوروپین و تانن ها در برگ زیتون به عنوان بازدارنده های گلوکوزیداز عمل کرده و از جذب کربوهیدرات در بدن می کاهند. بازدارندگی از فعالیت آمیلاز پانکراس، مکانیزم پیشنهادی دیگر برای اثر برگ زیتون بر کاهش قند خون است.
8- افزایش قدرت باروری در آزمایشی اثر عصاره ی هیدروالکلی برگ زیتون بر میزان هورمون های جنسی و تولید اسپرم در موش های صحرایی نر دیابتی بررسی شد. افزایش قند خون منجر به بروز تغییرات ساختاري و عملکردي در فعالیت هاي تولید مثلی می شود. نتایج نشان دادند که عصاره ی برگ زیتون آثار جانبی دیابت بر میزان هورمونهاي جنسی و اسپرماتوژنز (تشکیل اسپرم) را کاهش می دهد و باعث بهبود عملکرد محور هورمونی هیپوفیز – بیضه به دنبال القاي دیابت می شود. اولئوروپین موجود درعصاره ی برگ زیتون افزایش قند خون و استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت را مهار می کند. نیتریک اکسید از عوامل اثرگذار بر محور هیپوتالاموس– هیپوفیز– بیضه است. این ترکیب باعث افزایش ترشح گنادوتروپ ها(سلول هایی در غده ی هیپوفیز مغز که هورمون گنادوتروپین را ترشح می کنند) و تحرك اسپرم می شود. اولئوروپین موجود در عصاره ی برگ زیتون، فعالیت آنزیم نیتریک اکسید سنتاز را افزایش می دهد و باعث افزایش تولید نیتریک اکسید می گردد. 9- بهبود عملکرد سیستم عصبیدر مطالعه ای اثر مثبت عصاره ی برگ زیتون در جلوگیري از بروز نقایص حرکتی ناشی از نوروپاتی(اختلال در اعصاب) دیابتی در موش های صحرایی مشاهده شد. قندخون بالا باعث خون رسانی ضعیف مویرگ ها به اعصاب و استرس اکسیداتیو در آنها می شود. مرگ نورونی و آپوپتوز عصبی نیز از عوامل بوجود آورنده ی نوروپاتی حسی دیابتی است. ترکیبات فنلی برگ زیتون مانند اولئوروپئین و تیروزول می توانند با تقویت سیستم ایمنی آنتی اکسیدانی، از تخریب نورونی و آپوپتوز سلولی جلوگیری کنند.
یکی دیگر از عوارض دیابت و محیط هیپرگلایسمیک(قند بالا) که منجر به آپوپتوز نورونی می گردد، ورود زیاد کلسیم به نورون ها است. عصاره ی برگ زیتون دارای خاصیت مهار کنندگی کانالهاي کلسیمی است.
10- ضد سرطان اولئورپئین از ترکیبات مهم زیتون است که خواص ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی دارد. اخیراً مشخص شده است که این ماده مستقیما ژن HER-2 سرطان سینه را کنترل می کند. تری ترپن های پنتاسیکلیک از دیگر ترکیبات زیتون هستند که با القای آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده ی سلولی) در برخی رده های سلولی سرطانی مانع تکثیر آنها می شوند. اولئانولیک اسید و مازلینیک اسید از جمله ترکیباتی هستند که در آزمایشگاه مانع رشد رده ی سلولی آستروسیتوما (تومور مغزی) شدند. به علاوه اولئانولیک اسید در مدل سرطان روده ای روی موش های صحرایی اثر ضد توموری عالی از خود نشان داده است. افزون بر آن، این ترکیب از آنژیوژنسیس (رگ زایی که باعث خون رسانی به تومورها می شود) که از عوامل مهم رشد تومورهاي جامد است، جلوگیری می کند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.